Project
Opvoedingspatronen zoals die momenteel gebruikelijk zijn in de Marokkaanse gemeenschap zijn afkomstig of afgeleid van structuren voor sociale controle, zoals die in dorpjes in het Marokkaanse Rifgebergte bestaan of bestonden. Deze patronen functioneerden uitstekend binnen die geografische en culturele context maar niet in de Nederlandse samenleving waar een groot belang wordt gehecht aan eigen verantwoordelijkheid, persoonlijke ontwikkeling, individuele en (seksuele) vrijheden.
Dat dit de nodige wrijving levert tussen ouders en hun kinderen en tussen hun kinderen en de Nederlandse samenleving behoeft geen verbazing. Het is iets wat dagelijks in de kranten te lezen valt. Marokaanse ouders willen daarom graag hulp bij de opvoeding en zo voorkomen dat een jongere een probleemjongere wordt of als deze het al is, afglijdt naar erger.
Dit project gaat in op deze hulpvraag. Daarbij ligt de kern van onze aanpak ligt bij de gezegdes: Vóórkomen is beter dan genezen én Leer ze vissen.
De projecttitel ''Al Massoelijat'' staat in het arabisch voor: Verantwoordelijkheid nemen. En met dit project willen we de verantwoordelijkheid voor de opvoeding leggen waar deze primair thuishoort, namelijk bij de ouders én de jongeren.
Dat dit de nodige wrijving levert tussen ouders en hun kinderen en tussen hun kinderen en de Nederlandse samenleving behoeft geen verbazing. Het is iets wat dagelijks in de kranten te lezen valt. Marokaanse ouders willen daarom graag hulp bij de opvoeding en zo voorkomen dat een jongere een probleemjongere wordt of als deze het al is, afglijdt naar erger.
Dit project gaat in op deze hulpvraag. Daarbij ligt de kern van onze aanpak ligt bij de gezegdes: Vóórkomen is beter dan genezen én Leer ze vissen.
De projecttitel ''Al Massoelijat'' staat in het arabisch voor: Verantwoordelijkheid nemen. En met dit project willen we de verantwoordelijkheid voor de opvoeding leggen waar deze primair thuishoort, namelijk bij de ouders én de jongeren.
Aanpak
In Amsterdam is de opvoedingsondersteuning via jeugdhulpverlening en andere kanalen goed geregeld, echter Marokkaanse ouders worden onvoldoende bereikt. De aanpak en methodiek die men in deze instellingen hanteert, wordt in zeer beperkte mate door de Marokkaanse ouders overgenomen en geaccepteerd. Veelal druisen deze direct in tegen de sociale principes van familiale hulpverlening en opvoedingsstijlen binnen de Marokkaanse gemeenschap. Ook zijn de ouders vaak onvoldoende in staat om het voorlichtingsmateriaal te lezen en/of te begrijpen.
Dit project voorziet in een aanvullende aanpak die de kans op het bereiken van (reguliere) hulpverlening aan Marokkaanse ouders sterk vergroot, hen op aansprekende wijze handvatten voor zelfhulp biedt én waardoor de instroom in reguliere hulpverlening ook laagdrempeliger wordt.
Het project realiseert dit door enerzijds gezagsdragers en vertrouwenspersonen binnen de Marokkaanse bevolking in te schakelen, zoals de Moskeeën en de Imams, anderzijds door de pedagogische inhoud van het opvoedingsprogramma heel nauw af te stemmen op de belevingswereld van de ouders en zij zélf in hun taal worden (bij)geschoold in de opvoedkunde.
Deze scholing in de vorm van themabijeenkomsten met voorlichting en oefeningen gaan over het opvoeden van kinderen van 9-16 jaar. We vertonen eerst de in eigen beheer ontwikkelde films over probleemsituaties, maken deze helder en herkenbaar waarna ze met de aanwezigen én allochtone acteurs worden besproken en nagespeeld. Thema's van de vanuit de Triple P systematiek ontwikkelde films en bijeenkomsten zijn o.a. niet naar school willen, mogen of durven, relaties en seksualiteit, in aanraking komen met politie, drugsgebruik en schulden, overlast op straat, werkloosheid....
Dit project voorziet in een aanvullende aanpak die de kans op het bereiken van (reguliere) hulpverlening aan Marokkaanse ouders sterk vergroot, hen op aansprekende wijze handvatten voor zelfhulp biedt én waardoor de instroom in reguliere hulpverlening ook laagdrempeliger wordt.
Het project realiseert dit door enerzijds gezagsdragers en vertrouwenspersonen binnen de Marokkaanse bevolking in te schakelen, zoals de Moskeeën en de Imams, anderzijds door de pedagogische inhoud van het opvoedingsprogramma heel nauw af te stemmen op de belevingswereld van de ouders en zij zélf in hun taal worden (bij)geschoold in de opvoedkunde.
Deze scholing in de vorm van themabijeenkomsten met voorlichting en oefeningen gaan over het opvoeden van kinderen van 9-16 jaar. We vertonen eerst de in eigen beheer ontwikkelde films over probleemsituaties, maken deze helder en herkenbaar waarna ze met de aanwezigen én allochtone acteurs worden besproken en nagespeeld. Thema's van de vanuit de Triple P systematiek ontwikkelde films en bijeenkomsten zijn o.a. niet naar school willen, mogen of durven, relaties en seksualiteit, in aanraking komen met politie, drugsgebruik en schulden, overlast op straat, werkloosheid....
